Ons gezin is een bonte mengelmoes van heel verschillende mensen. Verschillend in karakter, leeftijd, achtergrond,… Door het grote leeftijdsverschil tussen mijn man en mij en tussen de kinderen, leven we eigenlijk met verschillende generaties onder één dak. Mijn man is 55, ik ben 33 jaar. Zijn kinderen Nien en Sebe zijn 13 en 17 jaar, onze Kamiel is 8 maanden.
More...
Niet gemakkelijk, denk je?
Het is maar wat je ervan maakt, volgens mij. Sinds ik me gedistantieerd heb van de mening van de buitenwereld, zie ik eigenlijk vooral de schoonheid en de rijkdom van ons kleurrijke gezin. Ik ervaar het absoluut niet meer als een probleem of een zwak punt, integendeel. Hoewel vele mensen ons steeds maar herinneren aan de ‘ongewoonheid’ van ons gezin en de mogelijke problemen die dat moet opleveren, kan ik getuigen dat het er hier gewoon heel gezellig, warm, liefdevol en leerrijk aan toe gaat.
Leren van elkaar
Nien en Sebe houden ontzettend veel van hun kleine broertje en Kamiel is steeds erg enthousiast als hij hen ziet. Hij moet lachen met hun gekke streken. Hij zal ongetwijfeld veel van hen leren en heeft zeker geen tekort aan aandacht. De oudste kinderen leren dan weer hoe het eraan toe gaat met een klein babytje in huis. Natuurlijk is dat niet altijd gemakkelijk. Toen Kamiel het in het begin moeilijk had, hebben we alle hens aan dek moeten zetten. Nien en Sebe hebben zeker even aan aandacht moeten inboeten.
Sleutel
Toch lijkt mij de sleutel van ons gezin: oog hebben voor ieders behoeften en verlangens. Elk kind is zo verschillend, dat het steeds zoeken is om ieder te geven wat hij nodig heeft. Anderzijds vinden we het ook erg belangrijk dat we allemaal oog leren hebben voor mekaar en iets over hebben voor mekaar.
Ik bedoel daarmee: af en toe ook eens een offer kunnen brengen, begrijpen dat de aandacht nu even naar een ander moet gaan omdat die het echt heel hard nodig heeft. Als de totale balans maar in evenwicht is en de kinderen genoeg tijd kunnen doorbrengen met degene die ze op dat moment nodig hebben of waar ze hulp van nodig hebben.
Nachtelijk ouderschap in al zijn facetten
Af en toe geeft ons speciale gezin wel eens grappige situaties. Als ik midden in de nacht ons kleine ventje probeer te troosten, vertrekt mijn man soms om de grote broer op een fuif te gaan halen. Van een compleet andere invulling van nachtelijk ouderschap gesproken 🙂
Rijkdom van verschillende leeftijden
In de opvoeding van ‘onze’ kinderen, ben ik zelfs blij met het leeftijdsverschil tussen mijn man en mij. Ik heb het gevoel dat we mede dankzij onze leeftijd (en ons karakter natuurlijk) de kinderen totaal andere dingen kunnen bieden. Niet dat dat enkel kan als je 20 jaar in leeftijd verschilt natuurlijk 
, maar het kleurt ons gezin op onze eigen, unieke manier. Daar ben ik echt van overtuigd. Ik heb vooral het enthousiasme, de zorg, de speelsheid en de energie in mij, mijn man kan geruststellen, geduld opbrengen, vertrouwen en er zijn. Beiden zijn enorm belangrijk in de opvoeding.
De weg naar geluk
Ja hoor, we hebben pittige fases gekend, waarin we als gezin nog heel erg aan elkaar moesten wennen en mekaars goede bedoelingen en karakters nog moesten leren kennen. Ja, we hebben mekaar vaak verkeerd begrepen. Ja, we hebben moeite gehad met verschillende gewoontes en tegengestelde verwachtingen. Het is echter mogelijk om een fijne manier van samenleven te vinden waarbij je weet wat je aan mekaar hebt en op mekaar kan rekenen. Waarbij je plezier hebt aan elkaar en leert van de ander. Ik ben ervan overtuigd dat de kinderen die in ons gezin opgroeien, met een open blik in de wereld leren staan. Net doordat ze niet in het klassieke plaatje opgroeien, maar daarin toch hun weg en geluk vinden.
Hulp nodig
Het is heel normaal dat dit proces tijd en energie kost, met ups en downs. Als je echter voelt dat je samen niet vooruit geraakt, ondanks de liefde en de moeite, dan kan je hulp vinden in een coachingtraject. Samen kunnen we jullie doelen en volgende stappen bepalen, zodat je kan bereiken wat je verlangt.
Grenzen
Om dit te bereiken zijn grenzen voor mij heel belangrijk geweest. Grenzen aangeven en grenzen respecteren. Grenzen durven aangeven is zo belangrijk omdat anders ‘de bom’ toch ooit ontploft. Dan komt alles er veel heftiger uit dan bedoeld. Grenzen respecteren gaat ook over aanvaarden. Aanvaarden dat de ander nu zo is, ook al had je het misschien graag anders gehad. Die mens niet willen veranderen. Dan komt er ruimte om de schoonheid te zien van de andere persoon, met zijn of haar grenzen en mogelijkheden.
Patchwork
Ik zou echt een pleidooi willen houden om niet te snel mee te gaan in hoe andere mensen over jou of je gezin denken (zeker niet als je een beetje afwijkt van ‘de norm’). In wat aanvankelijk je kwetsbare plek lijkt, zou wel eens de grootste kracht van je gezin kunnen liggen.
Ons gezin is een ‘patchworkdekentje’: als je vasthoudt aan het idee dat alleen een deken uit één stof en één kleur mooi is, zal je onze schoonheid nooit zien. Als je dat echter kan loslaten en oprecht naar ons kijkt, dan zie je hoe mooi het geheel is, in al zijn verscheidenheid.
Annelies Landuyt,
mama van Kamiel en
plusmama van Nien en Sebe.
coach voor nieuw samengestelde gezinnen