mei 24, 2020

Anja Caers

“Is het oké als ik nog even blijf rechtstaan? Ik vrees dat we elkaar anders niet gaan verstaan, ’t is nogal een 'huilbaby'," zegt mama verontschuldigend wanneer ze met haar dochtertje op de arm mijn praktijkruimte binnenstapt. Wiegend en troostend probeert ze tevergeefs het tutje in de mond van haar dochtertje te krijgen. Liese (6 weken) spartelt fel en gooit zich ‘boos’ achteruit.

More...


Huilbaby?

“Ik weet echt niet wat ik fout doe,” zegt mama een beetje wanhopig. “Liese huilt de hele dag, of ik haar nu vasthoud of niet. Als ik haar de borst geef, stopt ze eventjes, maar even later begint alles weer opnieuw. Is dit nu wat bedoeld wordt met een huilbaby of is er echt iets aan de hand?”


Mama vertelt

Wanneer ik informeer naar de geboorte, antwoordt mama dat de bevalling best oké verliep. “Mijn uitgerekende datum viel op een zaterdag, maar met een verlengde weekend voor de boeg werd de geboorte die vrijdag ingeleid. Ik kreeg een infuus en na een tijdje werden de vliezen gebroken. De weeën waren pittig, maar van zodra ik een epidurale verdoving kreeg viel het allemaal goed mee.”
Toen ik vroeg of het persen vlot verlopen was, antwoordde mama dat er op de buik was meegeduwd en ook een zuiger werd gebruikt.  Liese had de navelstreng rond de nek en draaide zich als sterrenkijker, waardoor ze even vast kwam zitten. “Na de geboorte had Liese een grote zwelling op haar hoofdje, maar na een dag of 10 was daar niets meer van te zien”, gaf mama nog mee.

Liese vertelt

Als Liese wat later in mijn handen ligt, voel ik hoe de angst nog in haar kleine lijfje zit. Haar hele wezen lijkt te ‘vluchten’, wanneer ik mijn handen op bepaalde zone’s leg. Ik neem de tijd om haar te laten aarden… voel hoe ze langzaam terugkomt in haar lijfje en werk zacht op de gevonden spanningen.

Ik vertaal

Zorgvuldig zoek ik naar mijn woorden, weet dat wat ik wil bespreken, wel eens hard bij mama kan aankomen...wanneer ik haar zal vragen om de geboorte te bekijken vanuit het perspectief van haar dochtertje. 

  • Hoe het voor Liese gevoeld moet hebben, om zonder enige waarschuwing of teken vooraf plots uit mama’s buik te worden gedwongen en de beschermende vruchtzak te voelen leeglopen. Was ze hier al klaar voor? Had ze al een teken gegeven? Of had ze misschien nog een weekje (of 2) extra nodig?
  • Hoe ze vervolgens in haar eentje de weg moest banen, zonder hulp van mama, gezien de epidurale verdoving.
  • Hoe het geboortekanaal versmalde door de noodzakelijke rugligpositie en de zwaartekracht haar tegenwerkte, waardoor Liese in een foute positie draaide.
  • Hoe het hoofdje vervolgens veel meer druk moest opvangen.
  • Hoe het moet gevoeld hebben toen handen van buitenaf haar met kracht door de nauwe doorgang forceerden, terwijl de navelstreng steeds strakker rond haar nekje sloot, waardoor ze minder zuurstof kreeg.
  • Hoe ze niet kon schreeuwen dat ze bang was, niet kon vragen om te stoppen omdat het pijn deed, niet kon tegenhouden dat de zuiger op haar hoofdje werd geplaatst en er met kracht aan haar tere hoofdje werd getrokken.

Dunne scheidslijn

Ik wik en weeg mijn woorden, kalibreer de reacties van mama en kies ervoor om sommige dingen nét iets zachter aan te brengen… Het is een dunne scheidslijn…
Enerzijds weet ik hoe belangrijk het is dat mama het verhaal begrijpt waar haar dochtertje met haar hele lijfje uiting van geeft. Dat Liese zich pas dàn  - als mama haar toelaat dit verhaal te ‘vertellen’ - veilig genoeg zal voelen om het los te laten, beetje bij beetje.
Anderzijds wil ik mama niet bruskeren of zich schuldig laten voelen.
Dit gaat ook echt niet over 'schuld'.

Tranen

Dankbaar stel ik vast dat mama hiervoor openstaat, niet van me verwacht dat ik zonder meer haar baby ‘fix’.
Tranen stromen als we hier rond werken. Gevoelens komen nu in alle heftigheid naar boven: onmacht, angst, boosheid, schuldgevoelens, verdriet,…  Emoties worden getransformeerd.
Liese, die nog steeds in mijn armen ligt, valt stil, alsof ze voelt wat er gebeurt.

Vuurtoren

2 weken later krijg ik dit berichtje:

“Lieve Anja,

Even om je te laten weten hoe het gaat. De avond na de behandeling had Liese een felle huilbui, die echt van diep leek te komen. Je had me verwittigd. Ik hield haar vast, bleef met mijn aandacht bij haar en liet haar toe te ‘vertellen’, zoals je me had uitgelegd. Ze huilde bijna 1,5 uur aan één stuk. Eerst werd het erger. Mijn vriend, Ruben, kwam af en toe bezorgd vragen of ik wel zeker was dat alles oké was. Ik was zeker. Het was oké. Mijn dochtertje zat in een storm, en dit keer sprong ik niet in het woelige water om haar te ‘redden’, maar loodste haar er als een vuurtoren doorheen.Dank je wel voor deze beeldspraak, ze hield me recht en gaf me kracht. Toen Liese uitgehuild was, viel ze in mijn armen in slaap. Ik legde haar in de co-sleeper en ze sliep alsof ze weken in moest halen. 's Anderendaags werd Liese vrolijk wakker en gaf me voor het eerst een lach. Mijn moederhart maakte een sprongetje.We hadden een uur lang oogcontact, alsof ze zei: "dank je wel".Sindsdien is Liese veel meer ontspannen. Ze heeft nog moeilijke momentjes, meestal naar de avond toe, maar de ‘stormen’ worden zachter.  Ik voel me zoveel zekerder als mama, en alleen al hiervoor ben ik je eeuwig dankbaar."

Nood aan ondersteuning bij de pittige uitdagingen van het ouderschap? Dan zal dit unieke traject je bakken vertrouwen geven!

Volg het ganse traject OF kies de Masterclass(es) van je keuze!


Wil je uitzoeken waarom je kindje huilt en leren wat jij kan doen?
Je kan onderstaande masterclass ook los aankopen!

  • Hoe kan je communiceren met je baby kan je vanaf het prille begin?
  • Hoe laat je kindje zien dat hij hongerig is of moe? Dat hij krampjes heeft of reflux?
  • Hoeveel huilen is normaal en wanneer moet je naar de dokter?
  • Hoe kan je communiceren met een oudere baby?

In deze videocursus vertel ik over de belangrijkste slaapvoorwaarden, hoe o.a. trauma de slaap kan impacteren en geef ik praktische handvatten om hiermee om te gaan. Uiteraard belicht ik ook andere factoren, zoals het ritme, slaapassocaites, verbindend spel, prikkelverwerking, enz.

Online cursus
(4m - 4 j)


Interessante literatuur rond dit onderwerp

  • Baker, K. (2010). Midwives should support women to mobilize during labour. British Journal of Midwifery, 18(8), 492-497.
  • Leboyer F. (1975). “Geboren worden zonder pijn”, Frederique Leboyer, uitg. Utrecht: Sprectrum, 1975, ISBN 90-6325-358-3
  • Odent M., Biemans H, Van Rees S. (1983) “Lichaamstaal van de geboorte”. Uitgeverij Bert Bakker, ISBN 90 6019 975 8
  • Uvnas M.B. (2007).” Oxytocine Factor: het hormoon van onthaasting, genezing en verbondenheid”. Nederlands | Paperback
  • Veringa, I., & van Cranenburgh, B. (2010). Baringspijn is er niet voor niets. Medisch Contact, 1734-1737.
  • Solther A.J. (1998). "De taal van huilen: positief omgaan met huilen en boosheid van baby's en kinderen tot 8 jaar". 6e druk. De Toorts.

    Interessante links
  • https://birthpsychology.com/person/matthew-appleton

Verwante berichten
Hoe kies ik de juiste schoentjes voor mijn kindje?
Vanaf wanneer moet mijn kindje schoentjes dragen?
Slaapproblemen na moeilijke geboorte
“Je reageert te snel op het huilen, zo leert je kindje nooit goed slapen!”
Het slaapritme van je baby
De relatie tussen voeding en slaap
Over mij

Als osteopate begeleid ik ruim 20 jaar moeders en baby's bij kleine en grotere baby-probleempjes zoals slaapproblemen, spijsverteringsproblemen (reflux, darmkrampjes, borst/fles-voedingsproblemen, overgevoeligheden & allergieën) onrust en huilgedrag.

Daarnaast ben ik sinds 2006 docente aan de opleiding "Osteopathie bij baby's & kinderen' bij Panta Rhei, Nederland.

Samen met mijn man, Patrick heb ik 3 dochters.

Jouw reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met een * zijn verplicht. 

  1. Interessant! Ik heb je online cursus 4 maanden – 4 jaar aangeschaft ( al is mijn kleine pas 10 weken). Hij is geopereerd met 6 weken en heeft veel huidhonger. Soms wat lastig met een peuter die ook aandacht wil. Moet ik met hem het ‘gesprek’ ook aan gaan en kijken welk verdriet er uit komt? Hij spuugde voor de operatie tijden lang veel en kreeg weinig voeding binnen. Bij de operatie was hij helemaal alleen en werd hij onder narcose gebracht, lijkt mij voor zijn kleintje toch erg heftig. Het is geen huilbaby, slaapt ‘s nachts goed en overdag wat moeilijker. Maar toch lijkt het mij zo logisch dat hij wel last heeft van wat hij meegemaakt heeft.

  2. Bedankt voor het delen van dit interessante artikel! Mijn zusje heeft een baby van 4 weken oud, een huilbaby. Het is fijn om te lezen dat een huilbaby behandelen mogelijk is en echt kan helpen. Ik zal dit artikel naar mijn zusje doorsturen, hopelijk heeft ze er wat aan!

  3. Mijn oudere broer en zijn vrouw hebben een maandje geleden een baby gekregen. Hun zoontje huilt erg veel, we vermoeden dat hij een huilbaby is. Het is goed om te weten dat doormiddel van een huilbaby behandeling verbetering mogelijk is. Ik zal het artikel doorsturen naar mijn broer.

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
error: Deze content is beschermd